In de Grote of St. Janskerk - Daan van der Zee

Citaat uit:

"De Brandende Stad" (pag. 106/107)
Daan van der Zee

Ze vond het prettig toen ze van Chris hoorde, dat hij naar de kerk wou gaan, en toen hij den eersten keer even vóór haar de kleine zijdeur in de Lange Kerkstraat binnen ging en voor haar uit over de oude grafzerken en de steenen tegels liep, verhaastte ze haar tred om hem even aan te stooten, hetgeen hem een zichtbare blijdschap gaf, en om hem den man te wijzen, die hem voor een dubbeltje een goede plaats in een bank gaf.

Met haar kerkboekje in de hand bewoog ze zich rustig als eene, die volmaakt met haar omgeving vertrouwd was, naar de rijen vrouwenstoelen in het middenschip, en Chris volgde haar fragiele gestalte tot ze op haar stoel had plaats genomen. Eerst toen keek hij rond.
Er kwam iets machtigs over hem. De groote ruimte, de zware pilaren, de als in een amphitheater oploopende banken, die het middenschip omsloten, de rond één dier pilaren gebouwde preekstoel, de recht daartegenover oprijzende zware regeeringsbanken, de notabelenbank met haar groene gordijntjes, de hooge gebogen gothische vensters, het groote pijporgel, de devote schare in het rond, dat alles overweldigde hem. Het was een nieuwe wereld, die hij was binnen gegaan. En toen uit de groote verzilverde orgelpijpen de eerste tonen over de hoofden vloten, greep een zeker ontzag hem aan.
Dat zware orgelgeluid rees in een vloed van klanken over hem heen, trok hem opwaarts in een ongekende sfeer, verbijsterde hem bijna. En toen de dominee langzaam het trapje naar den preekstoel opklom, en met zijn zwarte toga en witte befje boven den grooten open bijbel verrees, volgde hij onder een diepen indruk al dat voor hem ongewone gebeuren.

> Startpagina > De Geschiedenis van Schiedam > Stedelijke ontwikkeling > Zeven eeuwen wonen en leven in Schiedam > Een aantal citaten uit de literatuur over wonen in Schiedam