Reis door mijn kamer - Maarten Biesheuvel

Citaat uit:

"Reis door mijn kamer"
M. Biesheuvel

Mijn moeder vroeg mijn vader eens om een houten blad van een bij twee meter dat ze op tafel kon leggen bij haar werk, zodat ze het gewone tafelblad niet zou beschadigen. Mijn moeder heeft namelijk altijd veel naai- en verstelwerk aan jurken en kostuums verricht... Mijn vader heeft toen op een keer een onderdeel van een tekentafel voor haar meegenomen, een zwart geschilderd houten blad van reusachtige afmetingen, een bij twee meter, en twee centimeter dik, langs de hele rand loopt een aluminium rand van drie millimeter dik... En in gedachten zie ik mezelf nog bij haar zitten, soms mocht ik namelijk raderen, een wieltje laten rijden terwijl je erop drukt, in het rond had het honderdentwaalf puntjes, het zat aan het eind van een krom ijzeren staafje, aan de andere kant was een rood houten handvat. De dierbaarste ogenblikken van mijn leven zijn teer versmolten met deze tekentafel, want ik zat heel vaak bij mijn moeder, ik mocht vaak aan het wiel van de naaimachine draaien, of de stof strak trekken als hij onder de op en neer schietende naald doorschoof, vaak heb ik klosjes voor de spoel klaargemaakt voor mijn moeder - snorrend draaide een klein wieltje tegen een rubberen rand aan het grote wiel, als je het handvat voor het grote wiel eenmaal had rondgedraaid, had het spoeltje al honderdentwintig windingen. Het merk van de naaimachine was Singer. Dat blad, dat zwart geschilderde blad waarop ooit onderzeeërs zijn ontworpen, daarna pakken door mijn moeder, daarna huwelijksgedichten door mijn vader, daarna verhalen van mezelf, ligt nu hier voor me. Als je er met de hand over strijkt voel je de miljoenen putjes van het radeerwieltje en zo werk ik als het ware op mijn moeder. Dat is schrijven ook precies: doorgeven aan het publiek wat je van je ouders hebt geleerd, de goede dingen onthoud je, de minder vrolijke worden vergeten, slechte eigenschappen van mijn vader en moeder heb ik in de loop der tijd geheel verdrongen.